ريگســـــــار

یافته های یک گزارش تازه سازمان ملل متحد نشان می دهد که طالبان تنها در سال گذشته بیش از چهارصد میلیون دالر درآمد داشته است. این گزارش که از سوی کارشناسان سازمان ملل برای شورای امنیت تهیه شده،‌ نشان می دهد که طالبان این پول ها را از طریق جمع آوری اعانه،‌ اخاذی از قاچاقبران مواد مخدر، گرفتن باج از شرکت های ساختمانی و مخابراتی،‌ شرکت های حمل و نقل،‌ استخراج معادن و نیز پروژه های توسعوی و بازسازی بدست آورده اند.

منابع تمویل اقتصادی طالبان پیش از این نیز برای عموم روشن بود و همگان می دانستند که طالبان از چه منابع و کانال های تامین اقتصادی می شوند؛‌ اما آنچه در این گزارش تازگی دارد،‌ بخشی از جزئیات آن از جمله بدست آوردن مبالغ هنگفت از پول های مربوط توسعه و بازسازی افغانستان و نیز تشخیص رقم درآمدهای آن ها می باشد. کشت و تجارت تریاک همیشه چه در زمان رژیم طالبان و چه در طول یازده سال گذشته،‌ بازوی ثابت حیات اقتصادی طالبان بوده است.

این گروه همواره به کشت و تجارت تریاک به عنوان ابزار استراتژیک در عرصه اقتصادی و سیاست خارجی خود نگریسته و همیشه از توسعه کشت و تجارت آن حمایت کرده اند. در زمان حاکمیت رژیم طالبان،‌ نه تنها که کشت و تجارت تریاک آزاد بود،‌ بلکه رهبران این گروه بارها از کشت و تجارت تریاک به عنوان ابزار استراتژیک سیاست خارجی خود یاد می کردند.

آنان بارها اعلام کرده بودند که ما با توسعه کشت و صدور آن به کشورهای آمریکایی و اروپایی،‌ به این کشورها ضربه می زنیم و از این طریق به گفته خود شان ماموریت جهاد و مبارزه با کفر و استعمار را به پیش می بریم. علاوه برآن رهبران این گروه توسعه کشت و تجارت تریاک را بهترین شیوه برای رشد اقتصاد ملی و بدست آوردن پول های بیشتر تشخیص داده بودند و چه در سیاست های اعلانی و چه در برنامه های اقتصادی خود همیشه از آن حمایت کرده بودند.

در طول یازده سال گذشته نیز، تجارت تریاک بازوی ثابت تامین اقتصادی طالبان بوده است؛ این گروه علاوه بر اخاذی ها و در یافت اعانات از قاچاقبران تریاک،‌ خود نیز دارای مزارع و شبکه های قاچاق آن بوده که با شبکه های تجارت مواد مخدر در بیرون از مرز افغانستان ارتباط دارند.

اما بدست آوردن مبالغ هنگفت از اعانات جامعه جهانی برای توسعه و بازسازی افغانستان، نگران کننده و قابل تامل می باشد. باید حکومت و نیز جامعه جهانی این گزارش را جدی گرفته و چگونگی رسیدن این پول ها به طالبان را بررسی نماید. دادن باج به طالبان از سوی شرکت های خصوصی قابل توجیه است؛ چون آنها بدنبال کسب منافع اقتصادی بوده و در صورت لزوم، برای رسیدن به سود بیشتر ممکن است به طالبان باج بدهند تا مانع فعالیت های اقتصادی آنها نشود؛‌ اما در پروژه های توسعوی حکومت و یا جامعه جهانی که هدف آنها منافع عمومی و ارائه خدمات جمعی می باشد، هیچ توجیهی ندارد. چون امنیت تمامی پروژه های بازسازی و توسعوی را حکومت افغانستان تامین کرده و هیچ نیازی به دادن رشوت به طالبان نیستند.

گذشته از آن، طالبان اساسا با هرنوع برنامه های حکومت و جامعه جهانی برای افغانستان مخالف بوده و این گروه برسر چنین پروژه هایی اهل سازش و معامله نیستند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: